Το κτίριο φάντασμα που «στοιχείωνει» το λιμάνι Αιγίου υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα και αναπτυξιακό κέντρο με ισχυρή οικονομική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή.
Αν και πρόκειται για ένα επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα, η λεηλατημένη, σχεδόν απαξιωμένη εικόνα του δεν θυμίζει σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν του. Το εργοστάσιο λειτούργησε από το 1927, μέχρι τα οικονομικά προβλήματα που ξεκίνησαν το 1975 οδηγήσουν στο οριστικό κλείσιμο το 1991. Ενώ σύμφωνα με την ιστορία της νεότερης βιομηχανίας η χαρτοποιία του Αιγίου έζησε τη μεγαλύτερή της ανάπτυξη από το 1930 έως το 1960. Σχεδιάστηκε από Σουηδούς αρχιτέκτονες, ενώ το εργοστάσιο ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα στον τομέα του, έχοντας τα πιο εξειδικευμένα τεχνολογικά μηχανήματα της εποχής.
Στους δαιδαλώδης χώρους του μοιάζει σαν να αντηχεί ακόμα ο ήχος από τις μηχανές, τα βήματα και οι φωνές των εργατών. Στέκει απόκοσμο, τρομακτικό κάποιες φορές, παραδομένο στη φθορά του χρόνου και τη μανία των ανθρώπων. Κάποτε γεμάτο ζωή, σήμερα απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Ένα αστικό φάντασμα που εξακολουθεί να μαγεύει με την ιστορία και την χαμένη εποχή που εκπροσωπεί.
Ζητά απεγνωσμένα να ξυπνήσει από τον λήθαργό του, ακούει υποσχέσεις χρόνων ενώ θα μπορούσε να αποτελεί μνημείο ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς, δείχνοντας στον επισκέπτη όλες τις φάσεις της παραγωγής του χαρτιού.
