Η πνευματική ακτινοβολία της περιοχής είναι το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς όταν φτάνει εδώ. Σε αυτό τον τόπο που δοξάζεται η σχέση Θεού και ανθρώπου. Με αυτό ως σημείο αναφοράς η Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών αποτελεί έναν ισχυρό πόλο έλξης για πολλούς Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Είναι ένα από τα πιο ιστορικά και σημαντικά μοναστήρια της Πελοποννήσου και βρίσκεται κάτω από το όρος Κλώκος, στη δεξιά όχθη του Σελινούντα ποταμού.
Η ιστορία της ξεκινά με τον Όσιο Λεόντιο. Γόνο αρχοντικής οικογένειας που μετά τον θάνατο της μητέρας του, γίνεται μοναχός φτιάχνοντας το ασκηταριό του στη θέση που είναι σήμερα το “Παλαιομονάστηρο” με τον απότομο βράχο. Το 1450 ιδρύει το μεγαλοπρεπές μοναστήρι. Το σπουδαίο έργο του και ο ταπεινός του χαρακτήρας κερδίζει τον σεβασμό και την εκτίμηση των Παλαιολόγων οι οποίοι δωρίζουν στη Μονή πολύτιμους θρησκευτικούς θησαυρούς όπως τεμάχια από: το Τίμιο Ξύλο του Χριστού, το Ακάνθινο Στεφάνι, τη Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα Καρφιά. Τα οποία σώζονται άθικτα έως και σήμερα.
Η αρχική Μονή έγινε βορά στα χέρια των Τούρκων δύο φορές για να κατασκευαστεί και πάλι το 1620 κοντά στον Σελινούντα ποταμό και να καταστραφεί ξανά από τους Τουρκαλβανούς. Με τη σημερινή της μορφή κτίζεται το 1775. Έχει καθολικό σταυρόσχημο και τετρακίονο, με οκταγωνικό τρούλο, μαρμαροσκάλιστα παράθυρα και αξιοθαύμαστες αγιογραφίες.
Σημαντικός ο ρόλος της και κατά την Τουρκοκρατία όπου γίνεται επαναστατική εστία που έθρεφε την πίστη και τη δύναμη των αγωνιστών, ενώ συνέβαλε οικονομικά και υλικά στον αγώνα.
Το Μοναστήρι πανηγυρίζει στις 8 Νοεμβρίου την εορτή των Αρχάγγελων και στις 11 Δεκεμβρίου την μνήμη του ιδρυτή της.
