Μύθοι και παραδόσεις υφαίνουν τον ιστό αυτής της περιοχής και ο χρόνος σταματά: Στην εικόνα της βρεφοκρατούσας Παναγίας της Τρυπητής. Στο σταθμό της Ζαρούχλας. Στα εδώλια του αρχαίου θεάτρου Αιγείρας. Έξω από τις σταφιδαποθήκες στην παραλία Αιγίου. Στις μαρμάρινες σκάλες των αρχοντικών. Κάτω από πλάτανους καταδικασμένους να μαρτυρούν στο διηνεκές ιστορίες αληθινές. Έτσι συμβαίνει εδώ σε αυτή τη, με δάκρυα, ιδρώτα και αίμα, γη, οι εμπειρίες αποκτούν διαστάσεις μυσταγωγίας. Η θεά της Αχαΐας φοράει στέμμα από σταφίδες, “ντύνεται” από τον Τσιλλέρ, χορεύει στις λευκές πίστες των Καλαβρύτων, καθρεφτίζεται στη λίμνη Τσιβλού και ορκίζεται καλύτερες μέρες στα Ύδατα Στυγός.